← Psalms (130/150) → |
1. | [Ωιδη των Αναβαθμων.] Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε. |
2. | Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου. |
3. | Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη; |
4. | Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται. |
5. | Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου. |
6. | Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην. |
7. | Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω· |
8. | και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου. |
← Psalms (130/150) → |