| ← Psalms (57/150) → |
| 1. | Al la ĥorestro. Por Al-taŝĥet. Verko de David, kiam li forkuris de Saul en la kavernon. Korfavoru min, ho Dio, korfavoru min; Ĉar ĉe Vi rifuĝas mia animo, Kaj sub la ombro de Viaj flugiloj mi min kaŝas, Ĝis pasos la mizeroj. |
| 2. | Mi vokas al Dio Plejalta, Al Dio, kiu decidas pri mi. |
| 3. | Li sendu el la ĉielo kaj helpu min, Li, kiu hontigas miajn persekutanton; Sela. Dio sendu Sian favoron kaj Sian veron. |
| 4. | Mia animo estas inter leonoj; Mi kuŝas inter homidoj avidaj, kies dentoj estas ponardegoj kaj sagoj, Kaj kies lango estas akra glavo. |
| 5. | Altiĝu super la ĉielo, ho Dio; Via gloro estu super la tuta tero. |
| 6. | Reton ili metis antaŭ miaj piedoj; Ili premis mian animon; Ili fosis antaŭ mi foson, Sed ili mem falis en ĝin. Sela. |
| 7. | Fortika estas mia koro, ho Dio, fortika estas mia koro; Mi kantos kaj gloros. |
| 8. | Vekiĝu, mia honoro, vekiĝu, psaltero kaj harpo; Mi vekos la matenan ĉielruĝon. |
| 9. | Mi gloros Vin, ho mia Sinjoro, inter la popoloj; Mi prikantos Vin inter la gentoj. |
| 10. | Ĉar granda ĝis la ĉielo estas Via boneco, Kaj ĝis la nuboj estas Via vero. |
| 11. | Altiĝu super la ĉielo, ho Dio; Via gloro estu super la tuta tero. |
| ← Psalms (57/150) → |