| ← Psalms (32/150) → |
| 1. | Instruo de David. Feliĉa estas tiu, kies krimo estas pardonita, kies peko estas kovrita. |
| 2. | Feliĉa estas la homo, al kiu la Eternulo ne kalkulas lian kulpon Kaj en kies spirito estas nenia malvero. |
| 3. | Kiam mi silentis, miaj ostoj senfortiĝis De mia ĉiutaga ploregado. |
| 4. | Ĉar tage kaj nokte pezis sur mi Via mano; La freŝecon de mia sukoj anstataŭis sekeco de somero. Sela. |
| 5. | Mian pekon mi konfesis al Vi, kaj mian kulpon mi ne kaŝis; Mi diris:Mi konfesos miajn krimojn al la Eternulo; Kaj Vi deprenis la kulpon de mia peko. Sela. |
| 6. | Pro tio preĝu antaŭ Vi ĉiu piulo en favora tempo, Por ke ĉe la disverŝiĝo de grandaj akvoj ili lin ne atingu. |
| 7. | Vi estas mia ŝirmo; Kontraŭ sufero Vi min gardos, Per kantoj de savo Vi min ĉirkaŭos. Sela. |
| 8. | Mi prudentigos vin, kaj montros al vi la vojon, kiun vi devas iri; Kun konsiloj Mi direktos sur vin Mian okulon. |
| 9. | Ne estu kiel ĉevalo, kiel senprudenta mulo, Al kiuj oni devas kateni la buŝon per brido kaj buŝpeco, Alie ili ne venos al vi. |
| 10. | Multajn frapojn havas la malpiulo; Sed kiu fidas la Eternulon, tiun ĉirkaŭas favoro. |
| 11. | Ĝoju pro la Eternulo, kaj gaju, ho justuloj; Kaj triumfu ĉiuj, kiuj havas pian koron! |
| ← Psalms (32/150) → |