← Job (29/42) → |
1. | Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris: |
2. | Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis; |
3. | Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo; |
4. | Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo; |
5. | Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj; |
6. | Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo! |
7. | Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo, |
8. | Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris; |
9. | Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon; |
10. | La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato. |
11. | Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min; |
12. | Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton. |
13. | Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi. |
14. | Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo. |
15. | Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo; |
16. | Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis; |
17. | Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon. |
18. | Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj; |
19. | Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj. |
20. | Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano. |
21. | Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn. |
22. | Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin. |
23. | Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo. |
24. | Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis. |
25. | Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj. |
← Job (29/42) → |