← Job (12/42) → |
1. | Kaj Ijob respondis kaj diris: |
2. | Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo. |
3. | Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele? |
4. | Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo; |
5. | Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj. |
6. | Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano. |
7. | Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi; |
8. | Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro. |
9. | Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris, |
10. | De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno? |
11. | La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon. |
12. | La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon. |
13. | Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco. |
14. | Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos. |
15. | Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron. |
16. | Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas. |
17. | Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj. |
18. | La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn. |
19. | Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn. |
20. | Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton. |
21. | Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj. |
22. | Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon. |
23. | Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin. |
24. | Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja; |
25. | Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj. |
← Job (12/42) → |