← Psalms 89/150 → |
رحمت های تو را ای خداوند را تا به ابد می ستایم و وفاداری تو را با دهان خود نسل اندر نسل اعلام می کنم. | .1 |
زیرا رحمت تو تا به ابد پایدار و وفاداری تو در آسمان ها استوار است. | .2 |
تو فرمودی: «با برگزیدۀ خود پیمانی بسته ام و برای بنده ام، داود قسم خورده ام | .3 |
که نسل تو را تا به ابد پایدار ساخته و تخت سلطنت تو را نسل اندر نسل بنا می کنم.» | .4 |
آسمان ها کارهای شگفت انگیز تو را ای خداوند ستایش می کنند و جماعت مقدسان وفاداری تو را. | .5 |
زیرا کیست در آسمان ها که با خداوند برابری تواند کرد؟ در میان موجودات آسمانی چه کسی را می توان با خداوند تشبیه نمود؟ | .6 |
خدا در جماعت مقدسان بی نهایت مهیب است و خوف انگیزتر از آنانی است که گرداگرد او هستند. | .7 |
ای خداوند، خدای قادر مطلق، کیست عظیم و توانا مانند تو ای خداوند؟ و وفاداری تو، تو را احاطه می کند. | .8 |
بر بحر خروشان تو مسلط هستی و وقتی طغیان می کند امواج آنرا آرام می سازی. | .9 |
جانور بحری «رَهَب» را درهم کوبیدی و از بین بردی و به بازوی قدرت خویش دشمنانت را پراگنده نمودی. | .10 |
آسمان به تو تعلق دارد و زمین نیز از آن تو است. جهان و پُری آنرا تو آفریده ای. | .11 |
شمال و جنوب را تو بوجود آورده ای. کوههای تابور و حِرمون با خوشی نام تو را ستایش می کنند. | .12 |
بازوی تو با قوّت است. دست تو زورآور است و دست راست تو متعال. | .13 |
عدالت و انصاف اساس تخت تو است. رحمت و راستی پیش روی تو می خرامند. | .14 |
خوشا به حال قومی که آواز شادمانی را می دانند و در نور روی تو می خرامند. | .15 |
تمامی روز در نام تو شادمان هستند و در عدالت تو سرافراشته می گردند. | .16 |
زیرا که افتخار قوّت ایشان تو هستی و به رضامندیِ تو ما سرافراز می شویم. | .17 |
زیرا سپر ما از آنِ خداوند و پادشاه ما متعلق به قدوس اسرائیل است. | .18 |
آنگاه در عالم رؤیا با مقدسینت سخن گفتی و فرمودی: «توانمندی را بر مرد شجاعی قرار دادم و برگزیده ای از قوم را سرافراز گردانیدم. | .19 |
بندۀ خود داود را یافتم و او را با روغن مقدس خود مسح کردم. | .20 |
دست من با او استوار خواهد شد و بازوی من نیز او را قوی خواهد گردانید. | .21 |
دشمنی بر او ستم نخواهد کرد و پسر ظلم به او اذیت نخواهد رسانید. | .22 |
خصمان او را پیش روی وی شکست خواهم داد و آنانی را که از او نفرت دارند، به زمین خواهم زد. | .23 |
وفاداری و رحمت من با وی خواهد بود و در نام من سرافراز خواهد گردید. | .24 |
دست او را بر بحر تسلط خواهم داد و دست راست او را بر دریاها. | .25 |
او به من خواهد گفت: «تو پدر من هستی، خدای من و صخرۀ نجات من.» | .26 |
من نیز او را نخست زادۀ خود خواهم ساخت، بلندتر از پادشاهان جهان. | .27 |
رحمت خویش را برای وی تا به ابد نگاه خواهم داشت و پیمان من با او استوار خواهد بود. | .28 |
نسل او را تا به ابد پابرجا خواهم ساخت و تخت او را مثل روزهای آسمان. | .29 |
اما اگر اولادۀ او از احکام من سرکشی نمایند و مطابق فرامین من رفتار نکنند، | .30 |
اگر فرایض مرا بشکنند و اوامر مرا نگاه ندارند، | .31 |
آنگاه نافرمانی ایشان را به عصا تنبیه خواهم نمود و گناه ایشان را به تازیانه ها. | .32 |
لیکن رحمت خود را از او بر نخواهم داشت و در وفاداری خود ثابت خواهم ماند. | .33 |
پیمان خود را نخواهم شکست و آنچه را از دهانم صادر شد تغییر نخواهم داد. | .34 |
یکبار به خاطر قدوسیت خود وعده نموده ام و به داود هرگز دروغ نخواهم گفت. | .35 |
نسل او تا به ابد باقی خواهد ماند و تخت او به حضور من مثل آفتاب. | .36 |
و مثل ماه که شاهد باوفایی در آسمان است، تا به ابد ثابت خواهد بود.» | .37 |
لیکن تو برگزیدۀ خود را ترک کرده و خوار نموده ای و بر او غضبناک شده ای. | .38 |
پیمان خود را با بنده ات شکسته ای و تاج او را بر زمین انداخته، بی حرمت ساخته ای. | .39 |
تمام دیوارهای شهر او را ویران کرده و قلعه های او را به خرابه تبدیل نموده ای. | .40 |
همه رهگذران او را تاراج می کنند و او نزد همسایگان رسوا گردیده است. | .41 |
دست راست خصمان او را برافراشته، و همه دشمنانش را شادمان ساخته ای. | .42 |
دم شمشیرش را برگردانیده ای و در جنگ با او کمک نکرده ای. | .43 |
شکوه و جلال او را از بین برده و تخت او را به زمین انداخته ای. | .44 |
روزهای جوانی او را کوتاه کرده، او را به خجالت پوشانیده ای. | .45 |
تا به کی ای خداوند؟ آیا خود را تا به ابد پنهان خواهی کرد؟ تا به کی غضب تو مثل آتش افروخته خواهد شد؟ | .46 |
به یاد آور که روزهای زندگی ام چقدر کوتاه است. همۀ انسانها را چقدر فانی آفریده ای! | .47 |
کدام انسان زنده است که مرگ را نمی بیند؟ کیست آن کسی که بتواند جان خود را از چنگ گور نجات دهد؟ | .48 |
ای خداوند، رحمت های قدیم تو کجاست که برای داود به وفاداری خود وعده دادی؟ | .49 |
ای خداوند، به یاد آور که چگونه از طرف قوم های بسیار ملامت شده و آنرا در سینه خود متحمل می باشم. | .50 |
دشمنان تو ای خداوند ملامت کرده اند. آن ها مسح شده ای تو را مسخره نموده اند. | .51 |
خداوند متبارک باد تا به ابد! آمین و آمین! | .52 |
← Psalms 89/150 → |