←  Psalms 78/150   →
ای قوم من به تعلیمات من گوش دهید و به سخنان دهانم گوش فرا دهید. .1
دهان خود را به مَثَل ها باز خواهم کرد و چیزهای را شرح خواهم داد که از بنای عالم مخفی بوده است، .2
چیزهای که شنیده و دانسته ایم و پدران ما برای ما بیان کرده اند. .3
ما هم آن ها را از فرزندان ایشان پنهان نخواهیم کرد. ستایشات خداوند را و قدرت او و معجزات شگفت انگیزی را که او کرده است، برای نسل های آینده بیان می کنیم. .4
خداوند شهادتی در یعقوب برپا داشت و احکامی در اسرائیل وضع کرد و پدران ما را امر فرمود که آن ها را به فرزندان خود تعلیم دهند، .5
تا نسل آینده آن ها را بدانند و فرزندانی که در آینده متولد می گردند نیز برخاسته و آن ها را به فرزندان خود بیان نمایند. .6
و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند بلکه احکام او را اطاعت کنند. .7
تا مثل پدران خود نسل سرکش و فتنه انگیز نشوند که دل شان با خدا راست نبود و نه روح ایشان بسوی خدا وفادار. .8
مردم افرایم با وجودیکه با تیر و کمان مسلح بودند، در روز جنگ فرار کردند. .9
پیمان خدا را نگاه نداشتند و مطابق احکام او عمل نکردند. .10
کارهای خداوند را فراموش کردند و معجزاتی را که او به ایشان ظاهر کرده بود. .11
در برابر چشمان پدران شان در سرزمین مصر و صوعَن، کارهای شگفت انگیزی بعمل آورد. .12
آب بحر را دو شق کرده، ایشان را عبور داد و آبها را مانند دیوار برپا داشت. .13
در روز آن ها را در زیر سایۀ ابر و هنگام شب با نور آتش هدایت می نمود. .14
در بیابان صخره ها را بشگافت و آب فراوان، مثل آبی که از عمق ها به دست می آید، به آن ها فراهم نمود. .15
آب از صخره ها فوران کرد و مثل نهرها جاری شد. .16
با وجود همۀ اینها، بار دیگر نسبت به او گناه ورزیدند و در برابر خدای متعال در بیابان آشوب برپا کردند. .17
در دلهای خود خداوند را امتحان کردند، زیرا از او برای ارضای نفس خود غذا خواستند. .18
بر ضد خدا حرف می زدند و می گفتند: «آیا خدا می تواند در این بیابان سفره ای برای ما تهیه کند؟ .19
بلی، دیدیم که او صخره را زد و آبها روان شد و نهرها جاری گردید، پس آیا می تواند نان را نیز بدهد و گوشت برای قوم برگزیدۀ خود حاضر سازد؟» .20
وقتی خداوند این را شنید، غضبناک شد و آتش در یعقوب شعله ور شد و خشم بر اسرائیل افروخته گردید، .21
زیرا به خدا ایمان نداشته و به قدرت نجات بخش او اعتماد نکردند. .22
پس ابر ها را از بالا امر فرمود و دریچه های آسمان را گشود. .23
آنگاه «مَنّا» را بر ایشان بارانید تا بخورند و غلۀ آسمان را به ایشان بخشید. .24
مردمان از غذای فرشتگان خوردند و آذوقۀ فراوان داشتند. .25
باد شرقی را در آسمان وزانید و با قدرت خود باد جنوبی را آورد. .26
گوشت را برای شان مثل غبار فرستاد یعنی پرندگان را مانند ریگ دریا. .27
او آنرا در بین خیمه ها و اطراف اقامتگاه شان فرود آورد. .28
همگی خوردند و سیر شدند و آنچه که نفس شان آرزو داشت، به آن ها داده شد. .29
ایشان از طمع خود دست بردار نبوده و غذای دهن را هنوز فرو نبرده بودند، .30
که غضب خدا بر ایشان شعله ور گردیده، تنومندان شان را کشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت. .31
با وجود این همه، آن ها دست از گناه نکشیدند و به معجزات او ایمان نیاوردند. .32
بنابران او کاری کرد که روزهای شان در بیهودگی گذشت و سال های شان در وحشت و ترس. .33
هنگامیکه عده ای از آنها را کشت، بقیه به خدا رو آورده، توبه نمودند و حضور او را طلبیدند. .34
آن ها به یاد آوردند که خدا صخرۀ ایشان و خدای متعال رهانندۀ ایشان است. .35
اما با دهان خود به او چاپلوسی کردند و با زبان خویش به او دروغ گفتند، .36
زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی وفادار نماندند. .37
اما او از روی رحمت خود گناه ایشان را بخشیده، آن ها را هلاک نساخت بلکه بارها از غضب خود برگشته و تمامیِ خشم خود را ظاهر نکرد. .38
و بیاد آورد که آن ها بشر هستند و مثل بادی که می وزد و بر نمی گردد. .39
آن ها به مراتب در بیابان در مقابل او سرکشی نمودند و در صحرا او را رنجانیدند. .40
بارها او را امتحان کردند و به قدوسِ اسرائیل بی حرمتی نمودند. .41
قدرت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود، .42
که چگونه نشانه های خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعَن. .43
دریاها و نهرهای شان را به خون تبدیل کرد، طوریکه آب برای نوشیدن نداشتند. .44
انواع حشرات نیشدار را فرستاد که آن ها را گزیدند و بقه ها که به آن ها آسیب رسانیدند. .45
کِشت و زراعت شان را بوسیلۀ کرمها تلف کرد. محصول زحمت شان را خوراک ملخ ها ساخت. .46
تاکستان ایشان را با ژاله خراب کرد و درختان انجیر شان را با ژاله های بزرگ. .47
رمه و گلۀ شان را به ژاله سپرد و مواشی شان را به شعله های برق. .48
آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، یعنی غضب و خشم شدید و مصیبت را با فرشتگان هلاکت. .49
غضب خود را جاری ساخت و جان ایشان را از موت نرهانید، بلکه به مرض کشندۀ وبا تسلیم نمود. .50
همۀ نخست زادگان مصریان را کشت و اولباری های قوّت ایشان را در خیمه های حام. .51
آنگاه قوم برگزیدۀ خود را مثل گوسفندان از مصر بیرون آورد و ایشان را در بیابان همچون گله ای رهنمایی نمود. .52
ایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند، اما بحر دشمنان شان را در کام خود فرو برد. .53
بعد ایشان را به سرزمین مقدس خود آورد، به این کوهی که با قدرت دست راست خود حاصل کرده بود. .54
امت ها را پیش روی ایشان بیرون راند و مُلک شان را با ریسمان تقسیم نموده و قبایل اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید. .55
لیکن آن ها بازهم خدای متعال را امتحان کردند، به او آشوب برپا کردند و شهادات او را نگاه نداشتند. .56
ایشان برگشته، مانند پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان نادرست، منحرف شدند. .57
با ساختن بتخانه ها در جاهای بلند خشم او را برافروختند و با پرستش بتهای خویش غیرت او را به هیجان آوردند. .58
چون خدا این را شنید، غضبناک گردید و از اسرائیل به شدت متنفر گردید. .59
پس خیمۀ شیلو را ترک نمود، آن خیمه ای که جای سکونت را که در میان آدمیان برپا ساخته بود. .60
به دشمنان موقع داد تا صندوق پیمان را که نشانۀ قدرت او بود، به اسیری برند و جلال خود را به دست ایشان سپرد. .61
قوم برگزیدۀ خود را به شمشیر تسلیم نمود و بر میراث خود غضبناک گردید. .62
جوانان آن ها را در آتش هلاک ساخت و دوشیزگان شان بی شوهر ماندند. .63
کاهنان شان با شمشیر بقتل رسیدند و بیوه های شان امکان عزاداری را نداشتند. .64
سرانجام خداوند مثل کسی که بیدار شده و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردیده است، .65
دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و سرکوب ساخت. .66
خانوادۀ یوسف را رد کرد و قبیلۀ افرایم را نپذیرفت، .67
بلکه قبیلۀ یهودا و کوه سهیون را که دوست می داشت، برگزید. .68
او در آنجا عبادتگاه خود را مثل کوههای بلند و مثل زمین که استوار و همیشه پایدار است، بنا کرد. .69
بندۀ خود، داود را برگزید و او را از آغل های گوسفندان گرفت. .70
او را از عقب میش های شیری آورد تا قوم برگزیدۀ او یعقوب و میراث او اسرائیل را چوپانی کند. .71
پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد. .72
←  Psalms 78/150   →