←  Psalms 69/150   →
خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها نزدیک است نَفَسِ مرا بگیرد. .1
در لجن زار عمیق فرو رفته ام، جایی که نمی توان ایستاد. در آب های عمیق افتاده ام و سیلاب مرا احاطه کرده است. .2
از فریاد خود خسته شده ام. گلویم خشک و چشمانم از انتظار خدای من تار گردیده است. .3
آنانی که بی سبب از من نفرت دارند، از موهای سرم زیادتر اند و آنهائی که قصد نابودی مرا دارند، قوی و نیرومند هستند. پس آنچه را که از کسی نگرفته بودم، از من مطالبه می کنند. .4
ای خدا، تو حماقت مرا می دانی و گناهانم از تو مخفی نیست. .5
ای خداوند، خدای قادر مطلق، منتظرین تو به سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، آنهائی که طالب تو هستند، به خاطر من رسوا نگردند. .6
زیرا به خاطر تو متحمل تمسخر مردم شده و رسوایی روی مرا پوشیده است. .7
نزد برادرانم مثل یک اجنبی شده ام و خانواده ام مرا به نظر یک بیگانه می بینند. .8
غیرت عبادتگاه تو مرا خورده، و ملامت های ملامت کنندگان تو بر من روی آورده است. .9
هنگامیکه با روزه و اشک جان خود را فروتن ساختم، آن ها مرا مسخره کردند. .10
وقتی برای توبه نمد پوشیدم، نزد ایشان ضرب المثل گردیدم. .11
مردم کوچه و بازار بر ضد من حرف می زنند و میگساران دربارۀ من سرود می خوانند. .12
اما من ای خداوند، در پیشگاه تو در وقت مناسب دعا می کنم. ای خدا، در کثرت رحمانیت خود و به خاطر حقیقتِ نجات خود دعای مرا مستجاب کن. .13
مرا از لجن زار خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرت کنندگانم و از عمق آبها نجات پیدا کنم. .14
مگذار که سیل آبها مرا بپوشاند و یا عمق ها مرا ببلعد و گودال نیستی مرا در دهان خود فرو برد. .15
ای خداوند مرا مستجاب فرما، زیرا رحمت تو نیکوست و از روی رحمت بی کرانت به من توجه فرما. .16
روی خود را از این بنده ات مپوشان، زیرا در سختی قرار دارم. مرا به زودی مستجاب فرما. .17
به من نزدیک شده، بهای آزادی ام را بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات ده. .18
تو خواری، رسوایی و خجالت مرا دانسته و جمیع دشمنانم را می بینی. .19
رسوایی دلم را شکسته است و به شدت بیمار شده ام. خواهان شفقت بودم، ولی دلسوزی نبود و منتظر تسلی دهندگان بودم، اما نیافتم. .20
مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند. .21
پس دسترخوان شان و همچنان آسایش آن ها، برای شان دام گردد. .22
چشمان شان تار گردند تا نبینند و کمرهای شان را همواره لرزان گردان. .23
خشم خود را بر آن ها بریز و در آتش غضب خود ایشان را بسوزان. .24
خانه های شان ویران گردد و در خیمه های شان هیچکس ساکن نشود. .25
زیرا کسی را که تو زده ای زجر می دهند و دربارۀ دردهای آنانی که تو مجروح شان کرده ای، باهم سخن می گویند. .26
پس گناه به گناه ایشان بیفزا و عدالت تو شامل حال شان نگردد. .27
از دفتر حیات محو شوند و در شمار راستکاران محسوب نگردند. .28
اما من، مسکین و دردمند هستم، پس ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد. .29
آنگاه نام خدا را با سرود ستایش نموده و عظمت او را با شکرگزاری بیان می کنم. .30
این است که خداوند را خشنود می سازد، زیادتر از قربانی های گاو و گوساله. .31
اشخاص فروتن این را دیده و شادمان می شوند. ای کسانی که جویای خدا هستید، دل شما زنده گردد. .32
زیرا خداوند دعای نیازمندان را می شنود و اسیران خود را از یاد نمی برد. .33
آسمان و زمین او را سپاس گویند و همچنان بحرها و هر چه که در آن ها حرکت دارند. .34
زیرا خدا سهیون را نجات می دهد و شهرهای یهودا را آباد می کند تا قوم برگزیدۀ او در آنجا سکونت نموده و مالک آن گردد. .35
فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید. .36
←  Psalms 69/150   →