←  Psalms 36/150   →
نافرمانی انسان شریر آشکار می کند که ترس خدا مد نظر او نیست. .1
آنقدر خودخواه و مغرور شده است که فکر می کند گناهش آشکار نمی شود و کسی او را متهم نمی کند. .2
سخنان زبانش شرارت و فریب است. از فهم دور شده و از نیکوکاری دست کشیده است. .3
در بستر خود شرارت را تفکر می کند، راه نادرست را عادت خود ساخته و از بدی نفرت ندارد. .4
ای خداوند، رحمت تو تا به آسمان ها می رسد و وفاداری تو مافوق ابر ها. .5
عدالت تو مانند کوهها پابرجا است و احکام تو عمیق تر از عمق های زمین. ای خداوند، تو مددگار انسانها و حیوانات هستی. .6
ای خدا رحمت تو چقدر عالی و با ارزش است. آدمیان در سایۀ بالهای تو پناه می برند. .7
همه از نعمت تو برخوردار می شوند و از دریای رحمت تو می نوشند. .8
تو سرچشمۀ زندگی هستی و در نور تو روشنی را می بینیم. .9
رحمت تو همیشه بر آنانی که تو را می شناسند باقی بماند و عدالت تو پیوسته همراه راستدلان باشد. .10
مگذار که پایمال اشخاص مغرور گردم و یا دست شریران مرا مجبور به فرار سازد. .11
ببینید که چگونه بدکاران افتاده اند! آن ها طوری سقوط کرده اند که دیگر نمی توانند برخاست. .12
←  Psalms 36/150   →