←  Psalms 35/150   →
ای خداوند، با دشمنان من دشمنی نما و جنگ کن با کسانی که با من می جنگند. .1
سپر و زره را بگیر و برای کمک من برخیز. .2
نیزه و شمشیر را بر ضد تعقیب کنندگانم بلند کن و مرا از نجات جانم مطمئن ساز. .3
آنانی که قصد جان مرا دارند، شرمنده و رسوا شوند و کسانی که بدخواه من هستند، شکست خورده و خجل گردند. .4
مثل کاه در برابر باد باشند و فرشتۀ خداوند آن ها را براند. .5
راه شان تاریک و لغزنده گردد و فرشتۀ خداوند در تعقیب شان باشد. .6
زیرا دام خود را بی سبب برای من گسترده و برای جان من بی جهت چاه کنده اند. .7
پس بلای ناگهانی بر سر شان بیاید و به دامی که برای من نهاده اند، خود شان گرفتار شوند و هلاک گردند. .8
آنگاه جان من در خداوند شادمانی می کند و بخاطر نجاتی که او می دهد خوشحال می گردد. .9
با تمام وجودم می گویم: «ای خداوند، کیست مانند تو که شخص ضعیف را از دست زورمندان برهاند و مسکین و بینوا را از دست تاراجگران؟» .10
شاهدان بی رحم بر ضد من برخاسته و مرا به کاری که نکرده ام متهم می سازند. .11
در مقابل نیکی هایم به من بدی می کنند و جان مرا می رنجانند. .12
و اما من، وقتی آن ها بیمار بودند لباس ماتم پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برای شان دعا و زاری نمودم. .13
مانند کسی که برای یک دوست و برادر خود غصه کند و یا مانند کسی که در غم مادر خود نوحه کند، برای شان ماتم گرفتم. .14
اما وقتی که من در زحمت افتادم، آن ها شاد و خندان دَورم جمع شدند و همچون آدم های پست مرا مسخره کردند و حتی آنانی که نمی شناختم از بدرفتاری با من دست بر نداشتند. .15
مثل بدکارانی در ضیافت ریاکارانۀ شان، دندانهای خود را جهت من بهم می سائیدند. .16
ای خداوند، تا به کی نظاره گر خواهی بود؟ جانم را از شر آن ها خلاص کن و یگانۀ مرا از دست شیران درنده. .17
آنگاه در میان جماعت بزرگ ترا ستایش نموده و در جمع مردم ترا سپاس خواهم گفت. .18
نگذار آنانی که بی جهت دشمن من اند، بر من سرافرازی نمایند و آنانی که بی سبب از من متنفرند مسخره ام کنند. .19
زیرا سخن آن ها با من از روی صلح نیست و با سخنان ریاکارانه بر ضد کسانی که عاجز و آرامند توطئه می چینند. .20
آن ها مرا متهم ساخته می گویند: «ها ها، ما به چشم خود دیدیم» .21
ای خداوند، تو از همه چیز آگاهی، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش. .22
ای خداوند و ای خدای من، برخیز و از من دفاع کن و به داد من برس. .23
ای خداوند، خدای من، موافق عدالت خود در مورد من داوری کن و نگذار که بر من سرافرازی کنند. .24
مگذار که آن ها در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم و او را برباد کردیم.» .25
آنانی که از بدبختی من شادند، شرمنده و خوار شوند و کسانی که بر من سرافرازی می کنند، سرافگنده و رسوا گردند. .26
اما آنانی که خواهان حق من هستند شادمان و خوشحال گردیده و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است که خواستار سلامتی و سعادت خدمتگزار خود می باشد» .27
آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز. .28
←  Psalms 35/150   →