←  Psalms 18/150   →
ای خداوند، ای قوّت من! تو را محبت می نمایم. .1
خداوند صخرۀ من است و پناهگاه و نجات دهندۀ من. خدایم صخرۀ من است که به او پناه می برم. او سپر من و رهانندۀ نیرومند و پناهگاه امن من است. .2
خداوند را که شایستۀ ستایش است، می خوانم. پس، از دشمنانم رهایی می یابم. .3
رشته های مرگ مرا احاطه کرده و امواج نیستی مرا ترسانیده بود. .4
رشته های گور بدورم پیچیده شده و دامهای مرگ در سر راهم قرار داشت. .5
در افسردگی و پریشانی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خود فریاد برآوردم. او آواز مرا از عبادتگاه مقدس خود شنید و فریاد من به حضورش به گوش وی رسید. .6
آنگاه از خشم او زمین تکان خورده و لرزان گردید. کوهها لرزیدند و اساس آن ها متزلزل شد. .7
از بینی او دود برآمد و از دهانش شعلۀ سوزنده فروزان شد و آتش ها از آن افروخته گردید. .8
آسمان را پاره کرد و فرود آمد و زیر پاهایش تاریکی غلیظی بود. .9
بر کَروب، یعنی فرشتۀ مقرب، سوار بود و بر بالهای تندباد پرواز می کرد. .10
تاریکی را همچو پرده و خیمه ای بدور خود قرار داد. مثل تاریکی آب های عمیق و ابر های غلیظ آسمان. .11
درخشندگی حضور او، ابر های تیره را شگافت و ژاله و شعله های آتش پدید آورد. .12
آنگاه خداوند از آسمان با صدای رعدآسا سخن گفت و آواز خداوند متعال از میان ژاله و شعله های آتش شنیده شد. .13
پس تیرهای خود را فرستاد و ایشان را پراگنده ساخت و با رعد و برق آن ها را پریشان کرد. .14
آنگاه به امر تو ای خداوند و با دمیدن نَفَس تو، اعماق بحرها نمایان شدند و اساس زمین آشکار گردید. .15
آنگاه از عالم بالا فرستاده، مرا برداشت و از اعماق آب های بسیار بیرون کشید. .16
او مرا از دست دشمنان زورآورم رهایی داد و از بدخواهانی که قویتر از من بودند. .17
در روز بلای من بر سرم ریختند، اما خداوند پشتیبان من بود. .18
او مرا به جای وسیع آورد و نجات داد، زیرا که از من خوشنود بود. .19
خداوند مرا مطابق عدالتم اجر داد و بر حسب پاکی دستم پاداش داد. .20
زیرا که طریق های خداوند را پیروی نموده و از حضور او منحرف نگردیدم. .21
جمیع اوامر او را مد نظر داشته و فرایض او را از خود دور نکرده ام، .22
در حضور او بی عیب بوده ام و از گناه خودداری کرده ام، .23
بنابران خداوند مرا مطابق عدالتم و بر حسب پاکی دستم پاداش داده است. .24
به اشخاص وفادار، وفادار هستی و به مردم کامل، کامل. .25
با کسانی که پاک هستند به پاکی رفتار می نمائی. با آنهائی که مکار هستند با مکر معامله می کنی. .26
زیرا مردم مظلوم را نجات می بخشی و اشخاص متکبر را سرنگون می کنی. .27
خداوندا، چراغ مرا برافروز. ای خداوند، خدای من، تو راه تاریک مرا روشن می کنی. .28
با کمک تو بر صفوف دشمن حمله می کنم و با خدای خود از حصارها می گذرم. .29
راه خدا کامل است و کلام او قابل اطمینان. او برای کسانی که به او پناه می آورند، سپر است. .30
زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟ .31
خدایی که مرا قوّت می بخشد و راههای مرا راست می گرداند. .32
پاهای مرا مثل پاهای آهو چُست و چالاک ساخته است و بر کوهها استوارم نگاه می دارد. .33
دستهایم را برای جنگ ماهر می سازد تا بازوانم بتوانند از کمان برنجی کار بگیرند. .34
تو به من سپر نجات را بخشیدی. دست توانای تو حمایتم کرد و مهربانی تو مرا وسعت بخشیده است. .35
راه را برای قدم هایم فراخ کردی تا نلغزم. .36
دشمنانم را تعقیب نموده، به آن ها رسیدم و تا که آن ها را از بین نبردم بر نگشتم. .37
آن ها را بزمین کوبیدم تا نتوانند برخیزند و زیر پاهایم افتادند. .38
زیرا تو مرا برای جنگ قوّت بخشیدی و دشمنانم را بزیر پاهایم افگندی. .39
دشمنانم را مجبور کردی که عقب نشینی کنند و از من فرار نمایند و من خصمانم را نابود کردم. .40
آن ها برای کمک زاری نمودند، اما رهانندۀ نبود. بحضور خداوند استغاثه کردند، اما او هم به آن ها جوابی نداد. .41
ایشان را مثل غبار به دست باد سپردم و مثل گِل و لای کوچه ها دور ریختم. .42
در جنگها پیروزم کرده، حکمفرمای ملتها ساختی و قومی را که نشناخته بودم، خدمتگار من شدند. .43
به مجردیکه نام مرا شنیدند تابع من گردیدند و در برابر من سر تعظیم خم کردند. .44
بیگانگان جرأت خود را باخته، با ترس و لرز از قلعه های خود بیرون آمدند. .45
خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من و متعال باد خدای نجات من! .46
خدائی که انتقام مرا از دشمنان می گیرد و ملل جهان را به دست من مغلوب می سازد. .47
او مرا از دست دشمنان رهایی بخشید، پیش بدخواهان سرفرازم ساخت و از مردم ظالم نجاتم داد. .48
بنابران ای خداوند، تو را در میان مردم ستایش کرده و به نام تو سرود سپاسگزاری می خوانم. .49
او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد. .50
←  Psalms 18/150   →