← Psalms 147/150 → |
هَلّلِویاه، سپاس به خداوند، چه نیکوست که برای خدای خود سرود بسرائیم و چقدر دلپذیر که او را ستایش کنیم! | .1 |
خداوند اورشلیم را بنا می کند و پراگنده شدگان اسرائیل را جمع می نماید. | .2 |
شکسته دلان را شفا می دهد و زخم های ایشان را می بندد. | .3 |
خداوند شماره و تعداد ستارگان را می داند و هر کدام آن ها را به نام می شناسد. | .4 |
خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظیم و حکمت وی بی نهایت. | .5 |
خداوند مسکینان را بر می افرازد و شریران را به زمین می اندازد. | .6 |
خداوند را با سرود سپاسگزاری بپرستید، و با نوای رباب برای خدای ما نغمه بنوازید. | .7 |
او آسمان ها را با ابر ها می پوشاند، باران را برای زمین مهیا می نماید و گیاه را بر کوهها می رویاند. | .8 |
او حیوانات را آذوقه می دهد و زاغچه ها را وقتی روزی می خواهند، تغذیه می کند. | .9 |
در قوّت اسپ رغبت ندارد و از نیروی پای انسان راضی نمی باشد. | .10 |
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | .11 |
ای اورشلیم، خداوند را شکر کن. ای سهیون، خدای خود را ستایش کن. | .12 |
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده و ساکنین ترا برکت می دهد. | .13 |
به سرحدات تو صلح می آورد و تو را از بهترین گندم سیر می کند. | .14 |
فرمان خود را به زمین می فرستد و کلام او با سرعت پخش می گردد. | .15 |
زمین را با لحاف برف می پوشاند و باران یخ را مانند گَرد می پاشد. | .16 |
ژاله را مثل سنگریزه می فرستد و کیست که طاقت سرمای آن را داشته باشد؟ | .17 |
کلام خود را می فرستند و به امر او یخها آب می شوند، باد می وزد و آب به جریان می آید. | .18 |
کلام خود را به یعقوب بیان کرده و احکام و داوری های خود را به اسرائیل. | .19 |
با هیچ قوم دیگری چنین نکرده است و داوری های او را نمی دانند. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند! | .20 |
← Psalms 147/150 → |