←  Psalms 139/150   →
ای خداوند، تو مرا آزموده ای و می شناسی. .1
تو نشستن و برخاستن مرا می دانی و فکرهای مرا از دور فهمیده ای. .2
راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده ای و همۀ طریق های مرا می دانی. .3
زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جزء اینکه تو ای خداوند آنرا تماماً دانسته ای. .4
از هر طرف مرا احاطه کرده ای و با قدرت خود حفظم می کنی. .5
اینگونه معرفت برایم بسیار عجیب است و بلندتر از توان درک من. .6
از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجا بگریزم؟ .7
اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجا هستی! و اگر در دنیای مُردگان بستر بگسترانم اینک تو آنجا هستی! .8
اگر بسوی طلوع آفتاب پرواز کنم و یا اگر در غرب ترین نقطۀ بحر ساکن شوم، .9
در آنجا نیز دست تو مرا رهبری نموده و دست راست تو مرا خواهد گرفت. .10
اگر بگویم: «تاریکی مرا بپوشاند و روشنایی گرداگرد من شب شود.» .11
بازهم تاریکی نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن و تاریکی مانند روشنایی است. .12
زیرا که تو آفریدگار دل و وجود من هستی؛ مرا در رَحِم مادرم نقش بستی. .13
تو را می ستایم زیرا که بطور مهیب و عجیب ساخته شده ام. کارهای تو شگفت انگیز است و جان من این را خوب می داند. .14
استخوانهایم از تو پنهان نبود وقتی که در نهان ساخته می شدم و در آغوش زمین نقشبندی می گشتم. .15
چشمان تو جنین مرا دیده است و پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همۀ آن ها را در کتاب خود ثبت کرده بودی. .16
ای خدا، فکرهای تو نزد من چقدر گرامی است و همگی آن ها چه عظیم است! .17
اگر آن ها را بشمارم، از ریگ زیاده است. وقتی که بیدار می شوم هنوز نزد تو حاضر هستم. .18
یقیناً ای خدا شریران را خواهی کشت، پس ای مردمان خون ریز از من دور شوید. .19
آن ها دربارۀ تو حرفهای پلید می زنند و دشمنانت نام تو را بیهوده بر زبان می آورند. .20
ای خداوند آیا نفرت نمی دارم از آنانی که تو را نفرت می دارند، و آیا مخالفان تو را ناپسند نمی شمارم؟ .21
ایشان را به نفرت تام نفرت می دارم. ایشان را دشمنان خویشتن می شمارم. .22
ای خدا، مرا امتحان کن و دل مرا بشناس. مرا بیازما و فکرهای مرا بدان، .23
و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما. .24
←  Psalms 139/150   →