←  Psalms 132/150   →
ای خداوند، سختی ها و خواری های را که داود متحمل شد بیاد آور. .1
چگونه برای خداوند قسم خورد و به خدای یعقوب وعده نمود .2
که به خانۀ خود داخل نمی شوم و در بستر خود آرام نمی گیرم، .3
خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی را به مژگان خویش، .4
تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای خدای یعقوب. .5
اینک ذکر آنرا در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم. .6
به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش کنیم. .7
ای خداوند به عبادتگاه خود بیا، تو و صندوق پیمان، که مظهر قدرت توست. .8
کاهنانت به عدالت ملبس شوند و مقدسانت خوشی نمایند. .9
به خاطر بندۀ خود داود، روی خود را از مسح شدۀ خود برمگردان. .10
خداوند برای داود به راستی وعده کرد و از آن بر نخواهد گشت که «از نسل تو بر تخت تو خواهم گذاشت .11
و اگر پسران تو عهد مرا و شهاداتی را که به ایشان می آموزم نگاه دارند، آنگاه پسران ایشان نیز بر تخت تو برای همیشه خواهند نشست.» .12
خداوند سهیون را برگزیده و آنرا برای سکونت خویش شایسته دانست. او فرمود: .13
«اینست عبادتگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن می باشم و اینچنین اراده نموده ام. .14
آذوقۀ آن را برکت می دهم و فقیرانش را به نان سیر می کنم، .15
و کاهنانش را به نجات ملبس می سازم و مقدسانش با خوشی سرود می خوانند. .16
در آنجا شاخ افتخار داود را می رویانم و چراغی برای مسح شدۀ خود آماده می کنم. .17
دشمنان او را به خجالت ملبس می سازم و تاج داود بر سر او درخشان باقی می ماند.» .18
←  Psalms 132/150   →