| ← Psalms 123/150 → |
| چشمان خود را بسوی تو که بر تخت خود در آسمان ها نشسته ای، بر می افرازم! | .1 |
| اینک مثل چشمان غلامان بسوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی بسوی خانم خانۀ خویش، همچنان چشمان ما بسوی خداوند، خدای ماست تا بر ما رحم فرماید. | .2 |
| ای خداوند، بر ما رحم فرما، بر ما رحم کن زیرا که بسیار خوار و ذلیل شده ایم. | .3 |
| از توهین کسانی که خود در راحتی و آسایش هستند و از تحقیر کردن مغروران جان ما به لب رسیده است. | .4 |
| ← Psalms 123/150 → |