| Psalms 1/150 → |
| خوشا به حال کسی که به مشورت مردمان شریر نمی رود، در راه گناهکاران نمی ایستد و با مسخره کنندگان همنشین نمی شود، | .1 |
| بلکه میل و رغبت او در شریعت خداوند است و شب و روز در آن تفکر می کند. | .2 |
| او مثل درختی کاشته شده در کنار جویباری است که در هر موسم میوۀ خود را می دهد، برگهایش هرگز پژمرده نمی شوند و در همه کارهای خود موفق است. | .3 |
| شریران چنین نیستند، بلکه مانند کاه در اثر وزش باد به هر سو پراگنده می شوند. | .4 |
| بنابران شریران در روز قیامت به سزای اعمال شان می رسند و گناهکاران در جمع درستکاران جا نخواهند داشت. | .5 |
| زیرا خداوند طریق درستکاران را می داند، اما عاقبت گناهکاران هلاکت و نابودی است. | .6 |
| Psalms 1/150 → |