| ← Proverbs 18/31 → |
| آدم خودخواه با دیگران آمیزش نمی کند و با هر حکمت صحیح مخالفت می ورزد. | .1 |
| شخص احمق برای حکمت ارزش قائل نیست و فقط دوست دارد که خود را دانا نشان بدهد. | .2 |
| وقتی شرارت می آید، ننگ و رسوائی هم می آید و توهین خجالت را همراه دارد. | .3 |
| سخنان دهان انسان مانند آبِ عمیق است و چشمۀ حکمت، نهر جاری است. | .4 |
| طرفداری از شخص مجرمی که حق بیگناهی را پایمال می کند، کار درستی نیست. | .5 |
| حرف های آدم احمق منجر به نزاع و لت و کوب او می شود. | .6 |
| سخنان شخص احمق مانند دامی است که او را به هلاکت می کشاند. | .7 |
| حرف های آدم سخن چین مثل لقمه های لذیذی است که با لذت فروبرده می شود. | .8 |
| کسی که در کار خود تنبلی می کند، مانند یک خرابکار، مخرب است. | .9 |
| نام خداوند همچون قلعه ای است مستحکم که شخص راستکار به آن پناه می برد و در امان می ماند. | .10 |
| اما پناهگاه ثروتمندان، ثروت شان است که گمان می کنند آن ها را محافظت خواهد کرد. | .11 |
| تکبر به سقوط منجر می شود و فروتنی به سرفرازی. | .12 |
| چقدر زشت و احمقانه است که اگر انسان پیش از گوش دادن به سخنی، به آن جواب بدهد. | .13 |
| اگر انسان روحیۀ قوی داشته باشد، بیماری را تحمل می کند، اما روحیۀ شکسته را چه کسی می تواند تحمل کند؟ | .14 |
| اشخاص دانا همیشه مشتاق و آمادۀ کسب حکمت اند. | .15 |
| هدیه دادن راه را برای انسان باز می کند و او را بحضور اشخاص مهم می رساند. | .16 |
| دلایل کسی که در محکمه اول صحبت می کند، بنظر درست می آیند، اما تا زمانی است که طرف مقابل هنوز دلایل خود را ارائه نکرده باشد. | .17 |
| قرعه کشی، به دعوا خاتمه می دهد و منازعۀ بین حریفان زورمند را خاموش می سازد. | .18 |
| به دست آوردنِ دلِ اقارب رنجدیده، سخت تر از تصرف یک شهر مستحکم است. خصومت بین آن ها دیوار جدائی ایجاد می کند. | .19 |
| انسان نتیجۀ حرفهائی را که می زند، خواهد دید. | .20 |
| حرف زبانت می تواند حیات ترا حفظ کند یا آن را برباد دهد، بنابراین، عواقب حرف های خود را خواهی دید. | .21 |
| وقتی مردی همسری می یابد، نعمتی را به دست می آورد. آن زن برای او برکتی است از جانب خداوند. | .22 |
| درخواست فقرا با التماس توأم است و جواب ثروتمندان با خشونت. | .23 |
| بسیاری از دوستی ها پایدار نمی مانند، اما دوستانی هم هستند که از خویشاوندان نزدیکتر می باشند. | .24 |
| ← Proverbs 18/31 → |