←  Proverbs 14/31   →
زن دانا خانۀ خود را آباد می کند، اما زن نادان با دست خود خانۀ خود را خراب می سازد. .1
کسانی که با صداقت رفتار می نمایند، از خداوند می ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می کنند. .2
پُر حرفی شخص احمق را به زحمت می اندازد، اما سخنان مرد دانا او را محافظت می کند. .3
اگر گاو نباشد، انبار از غله خالی می ماند، با نیرو و قوت گاو محصول فراوان به دست می آید. .4
شاهد امین دروغ نمی گوید، اما از دهان شاهد غلط دروغ می بارد. .5
کسی که همه چیز را مسخره می کند، هرگز نمی تواند، حکمت را بیابد، ولی شخص فهیم به آسانی آن را به دست می آورد. .6
از مردم احمق دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند. .7
حکمتِ شخص عاقل راهنمای او است، اما حماقتِ افراد احمق باعث گمراهی آن ها می شود. .8
آدم های احمق از گناه کردن دست نمی کشند، اما اشخاص راستکار رضامندی خدا را می خواهند. .9
تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی تواند شریک باشد. .10
خانۀ مردم بدکار خراب می شود، اما خیمۀ راستکاران وسعت می یابد. .11
راهی را که فکر می کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود. .12
خنده می تواند اندوه را پنهان کند، اما هنگامی که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می ماند. .13
آدم خداناشناس نتیجۀ کار خود را می بیند و شخص نیک از ثمرۀ اعمال خود بهره می گیرد. .14
آدم جاهل هر حرفی را باور می کند، اما شخص عاقل سنجیده رفتار می نماید. .15
شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می کند، ولی آدم نادان از روی غرور خود را به خطر می اندازد. .16
شخص تندخو کارهای احمقانه می کند و آدم حیله گر مورد نفرت قرار می گیرد. .17
حماقت نصیب جاهلان می شود و حکمت نصیب عاقلان. .18
مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می آورند و محتاج آن ها می شوند. .19
ثروتمندان دوستان زیاد دارند، اما شخص فقیر را حتی همسایه هایش تحقیر می کنند. .20
تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است. خوشا بحال کسی که بر آن ها ترحم کند. .21
کسانی که نقشه های پلید در سر می پرورانند، گمراه می شوند، اما آنهائی که نیت خوب دارند، مورد محبت و اعتماد قرار می گیرند. .22
کسی که زحمت می کشد، منفعت عایدش می شود، اما شخصی که فقط حرف می زند، فقیر می گردد. .23
ثروت نصیب مردم دانا می شود، اما پاداش اشخاص احمق حماقت آن ها است. .24
شاهد راستگو جان مردم را نجات می دهد، اما شاهد دروغگو به مردم خیانت می کند. .25
کسی که از خداوند می ترسد، تکیه گاه مستحکمی دارد و فرزندانش در امان می باشند. .26
خدا ترسی چشمۀ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می دارد. .27
عظمت یک پادشاه مربوط به تعداد مردمی است که بر آن ها حکومت می کند. پادشاه بدون رعیت نابود می شود. .28
کسی که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار عاقلی است، اما از آدم تندخو حماقت سر می زند. .29
آرامش فکری به بدن سلامتی می بخشد، ولی حسادت استخوان را پوسیده می سازد. .30
کسی که به فقرا ظلم می کند به آفرینندۀ آن ها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحم می نماید، به خدا احترام داشته است. .31
مردم خدا شناس وقتی بمیرند، پناهگاهی می داشته باشند، اما گناهکاران بوسیلۀ گناهان خود شان تباه می شوند. .32
اشخاص فهمیده حکمت را در خود حفظ می کنند، ولی آدم های نادان از حکمت بهره ای ندارند. .33
صداقت مایۀ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوائی آن. .34
پادشاه از خدمتگزاران دانا و کاردان خوشنود می شود، اما کسانی که بی شرمانه عمل می کنند، مورد غضب او قرار می گیرند. .35
←  Proverbs 14/31   →