Obadiah 1/1     
خداوند متعال سرنوشت آیندۀ ادوم را در رؤیائی به عوبَدیا نشان داد. از جانب خداوند قاصدی با این پیام پیش اقوام جهان فرستاده شده است: «برای جنگ با ادوم آماده شوید!» .1
خداوند به ادوم می فرماید: «من ترا در بین ملل دنیا خوار و ضعیف می سازم. .2
تکبر و غرورت ترا گمراه کرده است. تو چون بر صخره های بلند ساکن هستی و جایت بر فراز کوه ها است، بخود می بالی و با غرور می گوئی: «کیست که بتواند دست دراز کند و مرا پائین آورد؟» .3
اگر مانند عقاب در اوج آسمان پرواز کنی و آشیانه ات را در بین ستارگان بسازی، من ترا فرود می آورم. .4
اگر دزدی در شب بخانه ای وارد شود، فقط چیزی را می برد که به آن ضرورت دارد، و اگر انگور چین برای چیدن انگور بیاید، مقداری از انگور را بجا می گذارد، اما دشمنان تو ترا بکلی غارت و نابود می کنند. .5
ای اولادۀ عیسو، وقتی دشمنان بیایند، تمام ثروتت را به یغما می برند. .6
متحدینت به تو خیانت کردند و ترا از کشورت بیرون راندند. کسانی که با تو در صلح بودند بر تو غلبه یافتند و دوستانی که نمکِ ترا خوردند برایت دام گستردند و می گویند: «کجاست آنهمه عقل و خِرَد او؟»» .7
خداوند می فرماید: «در آن روز ادوم را مجازات می کنم. تمام اشخاص دانا را از سرزمینش نابود می سازم و همه حکیمانش را از بین می برم. .8
جنگجویان شجاعِ تیمان هراسان می شوند و تمام سربازان ادوم بقتل می رسند. .9
بخاطر ظلمی که در حق برادرانت، یعنی اولادۀ یعقوب کردی با رسوائی و برای همیشه نابود می شوی. .10
در آن روزی که دشمنان به دروازه های شان داخل شدند و بیگانگان مال دارائی اورشلیم را بین خود تقسیم کردند و با خود بردند، تو به یکسو ایستادی و تماشا کردی. .11
تو نباید از بدبختی برادرانت خوش شوی، در روز مصیبت قوم یهودا خوشحالی کنی و در هنگام غم و اندوه به آن ها بخندی. .12
تو در روز سختی قوم برگزیدۀ من با غرور به دروازه های شهر داخل نشو، در روز مصیبت آن ها ثروت شان را غارت منما و از غم آن ها خوشی نکن. .13
بر سر چهار راه ایستاده نشو، تا آنهائی را که می خواهند فرار کنند گرفتار کنی و در آن روز مصیبت آن ها را به دست دشمنان تسلیم نکن. .14
زیرا روز خداوند برای تمام اقوام نزدیک است. طبق عمل و کردارت با تو رفتار می کنم. آنچه را داده ای واپس می گیری. .15
قوم برگزیدۀ من بر کوه مقدس از جام تلخ مجازات نوشیدند، اما به کام اقوام دیگر تلختر از آن ریخته می شود. آن ها آن را می نوشند و از بین می روند. .16
اما قوم اسرائیل بر کوه مقدس من، در صَهیون، پناه می برند و آن سرزمین را که میراث اجداد شان است تصاحب می کنند. .17
خاندان یعقوب و یوسف مانند آتش، ادوم را می سوزاند و اثری از قوم ادوم باقی نمی ماند. این را من، خداوند می گویم. .18
مردم از سمت جنوب یهودا، ادوم را تصرف می کنند. اهالی جلگه های غربی، فلسطین را اشغال می نمایند، قوم اسرائیل سرزمین افرایم و سامره را و قبیلۀ بنیامین جِلعاد را به دست می آورند. .19
تبعیدشدگان از شمال اسرائیل بر می گردند و فینیقیه را تا زَرِفت در قسمت شمال، متصرف می شوند. تبعیدشدگان اورشلیم که در ساردِس صغیر بسر می برند، به وطن خود مراجعت کرده شهرهای جنوب را اشغال می کنند. .20
پیروزمندان به کوه صَهیون برآمده، بر کوه عیسو «سرزمین ادوم» داوری می کنند و پادشاهی از آن خداوند است.» .21
      Obadiah 1/1