| ← Job 8/42 → |
| آنگاه بِلدَدِ شوحی جواب داد: | .1 |
| «ایوب، تا بکی این حرفها را می زنی؟ سخنان تو مثل باد هوا است. | .2 |
| خدا هرگز بی عدالتی نمی کند. خدای قادر مطلق همیشه راست و با انصاف است. | .3 |
| فرزندانت در برابر خدا گناهی کردند و خدا آن ها را طبق عمل شان جزا داد. | .4 |
| اگر تو طالب خدای قادر مطلق باشی، با دعا و زاری به او رجوع کنی | .5 |
| و اگر به پاکی و راستکاری زندگی کنی، آنوقت خدا یقیناً به کمک تو می شتابد و به عنوان پاداش، خانواده ات را به تو اعاده می کند. | .6 |
| و بیشتر از آنچه که در ابتدا داشتی به تو می دهد. | .7 |
| از بزرگان و مو سفیدان بپرس و از تجربۀ آن ها بیاموز. | .8 |
| زیرا ما یک مدت کوتاهی زندگی کرده ایم، معلومات ما بسیار کم است و عمر ما بر روی زمین همچون سایه ای زود گذر است. | .9 |
| از حکمت گذشتگان تعلیم بگیر و سخنان حکیمانۀ آن ها را سرمشق خود قرار بده. | .10 |
| در جائی که آب نباشد، نَی نمی روید و آن را در خارج از جبه زار نمی توان یافت. | .11 |
| اگر آب خشک شود، حتی پیش از آنکه وقت بریدن آن برسد، پژمرده می گردد. | .12 |
| عاقبت کسانی که خدا را ترک می کنند، به همین ترتیب است و دیگر امیدی برای شان باقی نمی ماند. | .13 |
| این مردم به کسانی می مانند که به تار عنکبوت اعتماد می کنند. | .14 |
| اگر به آن تکیه کنند می افتند و اگر از آن آویزان شوند، آن ها را نگاه نمی دارد. | .15 |
| شخص شریر مثل علفی است که در زیر شعاع آفتاب تازه می گردد و شاخه هایش در باغ پهن می شوند. | .16 |
| در بین سنگها ریشه می دواند و ریشه هایش بدور آن ها محکم می پیچند. | .17 |
| اما اگر از بیخ کنده شود، دیگر کسی بیاد نمی آورد که آن علف در آنجا بوده است. | .18 |
| بلی، سرنوشت مردم بی خدا هم به همین طریق است و دیگران می آیند و جای شان را می گیرند. | .19 |
| خدا مردم راستکار را هرگز ترک نمی کند و نه دست شریران را می گیرد. | .20 |
| لبانت را پُر خنده می سازد و از خوشی فریاد می زنی. | .21 |
| بدخواهانت را شرمنده و خانۀ شریران را ویران می کند.» | .22 |
| ← Job 8/42 → |