←  Job 37/42   →
طوفان دل مرا به لرزه می آورد و بشدت تکان می دهد. .1
غرش صدای خدا را بشنوید و به زمزمه ای که از دهان او خارج می شود، گوش بدهید. .2
او برق را به سراسر آسمان می فرستد و هر گوشۀ زمین را روشن می کند. .3
بعد غرش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می رسد و با صدای او تیرهای برق پیهم رها می شوند. .4
به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می دهند که عقل ما از درک آن ها عاجز است. .5
به برف امر می کند که بر زمین ببارد و وقتیکه بارش باران بر زمین شروع می شود، .6
مردم دست از کار می کشند و متوجه قدرت او می شوند. .7
حیوانات وحشی به بیشۀ خود می شتابند و در آنجا پناه می برند. .8
طوفان از جنوب می آید و بادِ سرد از شمال. .9
خدا بر آب بحرهای وسیع می دمد و آن را منجمد می سازد. .10
ابر ها را از رطوبت پُر می کند و برق خود را بوسیلۀ آن ها به هر سو می فرستد. .11
به فرمان او به همه جا حرکت می کنند و آنچه را که خدا اراده می فرماید، بجا می آورند. .12
او باران را برای مجازات مردم یا بعنوان رحمت برای انسان و آبیاری زمین می فرستد. .13
ای ایوب، بشنو و لحظه ای در بارۀ کارهای عجیب خدا تأمل کن. .14
آیا می دانی که خدا چگونه ارادۀ خود را عملی می سازد و برق را چسان در بین ابر ها تولید می کند؟ .15
آیا می دانی که چطور ابر ها در هوا معلق می مانند؟ اینها همه کارهای شگفت آور خدائی می باشند که در دانش و حکمت کامل است. .16
وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می شود و لباسهایت از گرمی به تنت می چسپند، .17
آیا تو می توانی مثل او، شکل آسمان را که همچون آئینه سخت است، تغییر بدهی؟ .18
به ما یاد بده که به او چه بگوئیم، زیرا فکر ما نارسا است و نمی دانیم که چگونه با او صحبت کنیم. .19
من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم، زیرا می ترسم که کشته شوم. .20
همانطوریکه نمی توانیم در وقتی که آسمان صاف و بی ابر باشد به نور درخشان آفتاب نگاه کنیم، .21
به همان قسم نیز نمی توانیم به جلال با هیبت خدا که با شکوه تمام بر ما می درخشد، خیره شویم. .22
خدای قادر مطلق آنقدر با عظمت است که ما حتی تصور کرده نمی توانیم. او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می کند و بر کسی ظلم روا نمی دارد. .23
بنابران، همۀ انسانها از او می ترسند و او به کسانی که ادعای حکمت می کنند، توجه ندارد.» .24
←  Job 37/42   →