← Deuteronomy 18/34 → |
کاهنان لاوی و سایر لاویان نباید مُلک و زمینی در اسرائیل داشته باشند. گوشت قربانی را که برای خداوند تقدیم می کنید برای آن ها بدهید. | .1 |
آن ها نباید مُلکی داشته باشند، زیرا قراریکه خداوند وعده فرمود، خود او میراث آن ها است | .2 |
وقتی گاو یا گوسفندی را قربانی می کنید، شانه، دو الاشه و شکمبۀ آن را به کاهنان بدهید. | .3 |
میوۀ اول غله، شراب و همچنین پشم گوسفندان تان سهم آن ها است. | .4 |
چون خداوند، خدای تان قبیلۀ لاوی را از بین تمام قبایل برگزید تا آن ها و فرزندان شان برای همیشه خدمت خداوند را بکنند. | .5 |
هر فرد لاوی از هر شهر سرزمین اسرائیل که باشد می تواند به جائی که خداوند بعنوان عبادتگاه خود تعیین کند بیاید | .6 |
و بحیث کاهن، مثل سایر کاهنان بنام خداوند، خدای خود خدمت کند. | .7 |
در خوراک استحقاق مساوی داشته باشد و هر چه را هم که خانواده اش می فرستد می تواند برای خود نگهدارد. | .8 |
وقتی به سرزمینی که خداوند، خدای تان به شما می دهد وارد شدید، احتیاط کنید که از رسوم و رواج زشت مردم آنجا تقلید ننمائید. | .9 |
پسر یا دختر تان را بر آتش قربانگاه قربانی نکنید. از فالگیری، غیبگوئی، رمالی و جادوگری بپرهیزید. | .10 |
مثل آن ها از سحر و جادو کار نگیرید و از ارواح مردگان و اجنه مشوره نخواهید، | .11 |
زیرا خداوند از این اعمال زشت نفرت دارد و بخاطر همین کارهای زشت آن مردم است که خداوند، خدای تان آن ها را از سر راه تان محو می کند. | .12 |
پس شما به خداوند وفادار باشید. | .13 |
این مردمی که سرزمین شان را تصاحب می کنید به غیبگوئی و فالگیری گوش می دهند، ولی خداوند، خدای تان اجازه نمی دهد که شما به چنین کارهائی دست بزنید. | .14 |
خداوند، خدای تان از بین شما نبی ای مانند من برای شما می فرستد. شما به او گوش بدهید. | .15 |
روزی که در پائین کوه حوریب جمع شده بودید گفتید: «اگر بار دیگر آواز خداوند، خدای خود را بشنویم و یا آن آتش مهیب را ببینیم، از ترس می میریم.» | .16 |
آنگاه خداوند به من فرمود: «آنچه گفتند بجا است. | .17 |
من از بین آن ها نبی ای مانند تو برای شان می فرستم. او سخنگوی من بوده به او یاد می دهم که به مردم چه بگوید. | .18 |
کسی که به پیام آن پیغمبر که از جانب من می باشد، گوش ندهد جزا می بیند. | .19 |
هر نبی ای که بگوید پیام او از جانب خدایان دیگر است و یا کسی به دروغ ادعا کند که سخنگوی من است سزایش مرگ است.» | .20 |
شاید به خود بگوئید: «چطور بدانم که پیام از جانب خدا است یا نه؟» | .21 |
راه ثبوت آن اینست: هرگاه یک پیغمبر چیزی بگوید و نتیجه ای ندهد، پیام او از جانب خداوند نیست و آن پیغمبر از دل خود حرف می زند. پس از او نترسید. | .22 |
← Deuteronomy 18/34 → |