←  Psalms (104/150)  →
1. Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2. Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3. Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4. Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5. Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6. Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7. Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8. Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9. Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10. Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11. Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12. Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13. Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14. Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15. Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16. Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17. Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18. Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19. Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20. Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21. Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22. Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23. İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24. Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25. Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26. Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27. Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28. Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29. Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30. Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31. Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32. Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33. Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34. Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35. Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
←  Psalms (104/150)  →