| ← Psalms (74/150) → |
| 1. | O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate? |
| 2. | Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar. |
| 3. | Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore. |
| 4. | Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj. |
| 5. | Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli. |
| 6. | Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij. |
| 7. | I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë. |
| 8. | Kanë thënë në zemër të tyre: "T'i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend. |
| 9. | Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur. |
| 10. | Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë? |
| 11. | Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji. |
| 12. | Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë. |
| 13. | Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat. |
| 14. | Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës. |
| 15. | Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm. |
| 16. | Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin. |
| 17. | Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin. |
| 18. | Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd. |
| 19. | Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu. |
| 20. | Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune. |
| 21. | Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd. |
| 22. | Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën. |
| 23. | Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell. |
| ← Psalms (74/150) → |