| ← Psalms (127/150) → |
| 1. | Në qoftë se Zoti nuk ndërton shtëpinë, me kot lodhen ndërtuesit; në qoftë se Zoti nuk ruan qytetin, më kot e ruanë rojet. |
| 2. | Éshtë e kotë që ju të çoheni herët dhe të shkoni vonë për të pushuar dhe për të ngrënë bukën e nxjerrë me punë të rëndë, sepse ai u jep pushim atyre që do. |
| 3. | Ja, bijtë janë një trashëgimi që vjen nga Zoti; fryti i barkut është një shpërblim. |
| 4. | Si shigjeta në duart e një trimi, kështu janë bijtë e rinisë. |
| 5. | Lum ai njeri që ka kukurën e tij plot! Ata nuk do të ngatërrohen kur të diskutojnë me armiqtë e tyre te porta. |
| ← Psalms (127/150) → |