Psalms (104/150)

← Psalms (104/150) →

Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

10.

Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

11.

dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

12.

Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

13.

Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

14.

Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

15.

dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

16.

Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

17.

aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

18.

Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

19.

Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

20.

Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

21.

Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

22.

Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

23.

Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

24.

Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

25.

Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

26.

e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t'u tallur në të.

27.

Të gjithë presin që ti t'u japësh ushqimin në kohën e duhur.

28.

Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

29.

Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

30.

Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

31.

Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

32.

ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

33.

Unë do t'i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t'i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

34.

Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

35.

Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

← Psalms (104/150) →