←  Job (5/42)  →

---

1.

"Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t'i drejtohesh?

2.

Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

3.

E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

4.

Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t'i mbrojë.

5.

I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

6.

Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

7.

por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t'u ngjitur lart.

8.

Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t'i besoja çështjen time,

9.

atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

10.

që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

11.

që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

12.

I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

13.

i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

14.

Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

15.

por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

16.

Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

17.

Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

18.

sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

19.

Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

20.

Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

21.

Do t'i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

22.

Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

23.

sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

24.

Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

25.

Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

26.

Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

27.

Ja ç'kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito".

---

←  Job (5/42)  →