← Ecclesiastes (10/12) → |
1. | Mizat e ngordhura e qelbin vajin e parfumierit; kështu pak marrëzi prish vlerën e diturisë dhe të lavdisë. |
2. | Zemra e të urtit është në të djathtë të tij, por zemra e budallait është në të majtë të tij. |
3. | Edhe kur budallai ecën rrugës, arsyeja i mungon dhe u tregon të gjithëve se është budalla. |
4. | Në qoftë se zemërimi i një mbreti ndizet kundër teje, mos e lër vendin tënd, sepse gjakftohtësia i fashit fyerjet edhe kur janë të rënda; |
5. | Éshtë një e keqe që kam parë nën diell, një gabim që vjen nga ai që qeveris; |
6. | marrëzia është vënë në detyra të larta, ndërsa të pasurit ulen në vënde të ulëta. |
7. | Kam parë shërbëtorë mbi kuaj dhe princa të ecin më këmbë si shërbëtorë. |
8. | Kush çel një gropë mund të bjerë brënda dhe kush rrëzon një mur mund të kafshohet nga një gjarpër. |
9. | Kush zhvendos gurë mund të plagoset dhe kush çan drutë vihet në rrezik. |
10. | Në qoftë se sëpata topitet dhe nuk mprehet, duhet të përdoret me më tepër forcë; por dituria ka epërsinë t'ia dalë gjithnjë mbarë. |
11. | Në qoftë se gjarpëri kafshon sepse nuk është magjepsur, magjistari bëhet i kotë. |
12. | Fjalët e gojës të të urtit janë plot hir, por buzët e budallait e shkatërrojnë. |
13. | Fillimi i ligjëratës së tij është budallallëk dhe fundi është marrëzi e dëmshme. |
14. | Edhe sikur budallai t'i shumojë fjalët e tij, njeriu nuk di se çfarë do të ndodhë; kush mund t'i thotë çfarë do të ndodhë pas tij? |
15. | Lodhja e budallait e rraskapit, sepse ai nuk di as si të shkojë në qytet. |
16. | Mjerë ti, o vend, mbreti i të cilit është një fëmijë dhe princat e tij ia shtrojnë që në mëngjes! |
17. | Lum ti, o vend, që ke mbret nga një soj fisnik, dhe princa që hanë në kohën e duhur për të vënë në vend forcat e tyre dhe jo për t'u dehur! |
18. | Për shkak të përtacisë trarët e shtëpisë rrëzohen dhe gjerbon për shkak të plogështisë së duarve. |
19. | Një banket shtrohet për t'u dëfryer dhe vera i jep gaz jetës, por paraja i përgjigjet çdo nevojtari. |
20. | Mos mallko mbretin as me mend dhe mos mallko të pasurin në dhomën tënde të fjetjes, sepse një zog i qiellit mund ta çojë larg zërin tënd, dhe një zog që fluturon mund ta bëjë të ditur këtë gjë. |
← Ecclesiastes (10/12) → |